یه بار دیگه باید یه حرکتی بزنم برای خودسازی، برای آمادگی و لایق هدیه خدا شدن...
من هر بار که میخوام چیزی رو یاد بگیرم و برام قابل درک تر بشه، حتی اگه شعر با آهنگ باشه حتما باید تصویر سازی کنم، وگرنه حفظ کردنش خیلی زمان بر میشه... حتی قواعد عربی یا انگلیسی یا حفظی ترین چیزا...
پس حالا اول تصمیممو میگم برای خودم و بعد یه تصویر میسازم که بتونم وقتی بهش فکر کردم و به تصویر کشیدمش راحت انجامش بدم...
تصمیم اینه که تمام جنس مخالف رو نادیده بگیرم، به هیچ جنس مخالفی نگاه نکنم و با هیچ جنس مخالفی انس نگیرم، تصمیم اینه که نگاه پایین تر و دل آسمونی تر باشه، تصمیم اینه که برام مهم نباشه که جنس مخالف کجاست و منو ببینه یا منو دوست داشته باشه یا بهم توجه کنه
اینو بگم که اولا منظورم دختران وبلاگم نیست چون همه‌ی اینا خواهران من هستن، دوما بخوای یا نخوای فهمیدم که ته ته دل آدم همیشه میخواد که دیده بشه، میخواد که کسی تشویقش کنه، و این یعنی وابستگی به دنیا، وابستگی به مال دنیا، یعنی داشتن پابند...
حالا چطوری برام مهم نباشه که کی هست و کی نیست یا این کسی که الان نگاش نمیکنم خانمه یا آقا؟! و آیا داره از من میحرفه یا نه؟!
1. از این به بعد یادم میارم که خدا داره منو نگاه میکنه، و منتظر منه که لیاقت خودمو نشونش بدم، پس قطعا منتظر تاییدیه خدا میمونم نه تاییدیه جنس مخالفم...
2. فکر میکنم هیچ کس اطرافم نیست و من تنهای تنهام
3. شروع به حرف زدن میکنم، یاد قراردادم میوفتم
شاید خیلی مسخره به نظر بیاد، برای من هم چند سال پیش مسخره به نظر میومد، اما الان برام هدف شده...
اینا رو برای خودم نوشتم...
خدایا شکرت