داشتم فکر میکردم که
دنیا که جای زندگی کردن نیست، یعنی واقعا واقعا دنیا فقط محل گذره، این همه قبرستون رو نمیبینیم مگه؟! همشون آدمایی مث ما بودن با کلی فکر و ایده که چه بسا از ما هم خیلی بهتر بودن، همه رفتن، کسی هم جز خانواده نمیشناستشون، شاید خانوادشون هم مردن و همه و همه از یاد رفتن، هر چی هم پشت سرشون بگن دیگه نیستن که از خودشون دفاع کنند، اونا دیگه رفتن، واقعا خیلی ناچیزه دنیا، ما هم میریم و هزاران هزار نسل دیگه میان تو این دنیا تا زندگی کنند و اونا هم برن...
پس واقعا دلیلی نداره که به خوشی دنیا دل ببندیم، دلیلی نداره برای مال دنیا اذیت بشیم، گریه کنیم، غصه بخوریم، آره بعضی وقتا ناراحتی اشکال نداره ولی غصه و گریه واقعا قابل تحمل نیست
با خودم میگفتم خب من چرا دنبال دنیام؟؟!!
بعد گفتم من دنبال دنیا نیستم، مال دنیا رو هم نمیخوام، من فقط یه حال خوب میخوام، یه دل پاک و صاف و ساده که کنار دلم باشه، همین
چون من اعتقاد دارم آخرت خیلی نزدیک این دنیاست، بهشت و جهنمشو خودمون میسازیم، خودمون حال خودمونو اون دنیا میسازیم، پس من به اون دنیا هم دل بستم...
پ.ن: خودمم نفهمیدم چی گفتم... خخخخخ
خدایا شکرت