آدما یا دنیایی‌‌ان‌یا معنوی...
اونا که دنیایی‌‌ان‌رو با چگونه ثروتمند شدن و پولدار شدن درگیر میکنند و اونا که معنوی‌‌ان‌رو با چجوری عبادت کردن و گناه و ثواب درگیر میکنند...
حالا مسئله اینجاست که آیا ما اومدیم فقط درگیر این چیزا باشیم؟؟
یعنی اونقدر مهمه که اگه یه ذره آب اینور بدن رفت غسل باطل میشه؟؟ یا وضو گرفتن؟؟
کاش به جای این چیزا کمی‌به فکر انسانیت و آدم بودن میوفتادیم، کاش حداقل ماهی یبار چشمامونو می‌بستیم و خودمونو متعلق به جایی غیر از این دنیا میدیدیم، جایی که نه این مسائل دنیوی توش هست و نه حرفی از دین‌های من درآوردی... کاش حداقل یبار در روز یادمون میوفتاد که هیچی تو این دنیا مال ما نیست، هر چی داریم مال همین دنیاست و ما فقط امانت دارشیم...
کاش میفهمیدیم راز موفقیت نه زود بیدار شدنه نه با پای راست وارد مسجد شدن، راز سعادت و موفقیت فقط و فقط تو دل آدماست، همین که دل خوب و مهربونی داشته باشی همینکه آزارت به کسی نرسه همین که کسی رو اذیت نکنی همین که دلت دریا باشه همین تو رو به اووووووج میرسونه
کاش آدما میفهمیدن که باید تو اوج قدرت فروتنی کنند نه وقتی که هیچی ندارند
بخشش وقتی قشنگه که نداشته باشی و فروتنی وقتی قشنگه که داشته باشی
فرق بین آدمها وقتی مشخص میشه که به قدرت میرسند، آدمهای پست ذلت بقیه رو میخوان و آدمهای بزرگ بزرگی بقیه رو...