گاهی نمیشه فریاد زد...
گاهی گوشی برای شنیدن نداری... گاهی دلی برای گفتن نداری و گاهی دهانت قفل میکند از گفتن تنهاییت..
گاهی دلت قدرت میگیرد، گاهی دلت فشار می‌آورد که‌‌‌ای آدم چرا مرا رها نمیکنی..
آره بعضی وقتا دلت میگیره از اینکه کسی نیست حرفتو بشنوه، واقعیت هم همینه، همه درگیر خودشونن، همه درگیر افکار و زندگی دیگه‌‌‌ای هستند... کسی به درد ما گوش نمیده.. ما هم همینیم، ما هم درگیر زندگی خودمونیم و شاید نتونیم به حرفای کسی عمیقا گوش کنیم و درک کنیم...
پس‌‌‌ای دل یاد بگیر حرفا و افکارتو تو خودت نگه داری، برای خودت نگه دار، کسی شنوای حرفای تو نیست...
خدایا شکرت...